VHL20 – J / O
HT4 – O / P
CA425 M / N
…. een aantal mensen herkent allicht meteen wat ik bedoel. Inderdaad, het zijn DNA markersets.
Deze markers krijg ik doorgestuurd van Labo van Haeringen (VHL) naar wie ik de haarstalen opstuur die zij analyseren.
Wikipedia leert ons het volgende: Een genetische marker is een gen of DNA-sequentie waarvan de locatie op het chromosoom bekend is. Een marker kan gebruikt worden om een individu of bepaalde soort te identificeren. Bij een DNA-test wordt gekozen voor delen waarbinnen een stuk gelijk is voor iedereen en een ander stuk van individu tot individu verschilt.
De stukken die gelijk zijn maken het mogelijk het onderdeel te herkennen tussen de rest van het DNA. De individuele stukken kunnen per persoon van verschillende lengte zijn. Deze stukken maken het identificeren van persoonlijk DNA mogelijk. De merkers kunnen worden aangeduid met letters en cijfers.
En dat is nu net wat we willen voor onze IJslanders: kijken hoe ze als individu van elkaar verschillen én ook gelijk zijn. Want wij geven enkel een paspoort uit op basis van bewezen DNA. We zijn daar best uniek in. Ik kreeg overigens van Sjoerd van VHL een enorm groot compliment, nl dat we als klein stamboek enorm ver staan in het bijhouden van DNA. Daar mogen andere stamboeken een voorbeeld aan nemen zei hij nog. Ons vorige bestuur en met name Frans Van Beeck en Veerle De Coninck hebben hier voor geijverd om dit in te voeren. Het compliment is dus geheel voor hen bedoelt!
En doordat ik al die gegevens invoer in WorldFengur was ik best nieuwsgierig hoe het nu juist allemaal in zijn werk gaat en heb ik gevraagd of ik eens een bedrijfsbezoek kon doen. Toen ik dus op 8 augustus naar Wageningen mocht gaan, was ik bijzonder opgetogen en even enthousiast als een kind in een snoepwinkel.
Sjoerd heette me welkom met een grote smile en na wat historiek over het bedrijf en de huidige structuur begon het echte bezoek: de rondleiding!
Ik was heel verrast dat er zoveel manueel werk aan te pas komt. En dus niet alleen vanuit het stamboeksecretariaat. Als de stalen bij hen toekomen, worden ze gelabeld door 4 dames die ze dispatchen naar de juiste dienst. Want bij VHL bepalen ze niet enkel DNA van dieren maar ook van planten en micro-organismen.
In het eerste lokaal dat ik te zien kreeg -voor bepalen van markers bij dieren- werd me op het hart gedrukt dat het belangrijk is dat er haarwortels bij zitten. Haar afknippen bij je paard is dus niet voldoende, het is dus letterlijk uittrekken! Met een mini schaartje wordt de wortel afgeknipt en in een kleine tube gestopt. Zo eentje dat gelijkt op de tubes van de covid zelftesten, weet je wel, met die vloeistof waar je de swab instopt. Ik kreeg daar wel een beetje een raar gevoel bij 😉
Daarna wordt er een en ander van vloeistof aan toegevoegd en dan gaan al de tubes in een centrifuge. Om vervolgens weer in een andere machine te gaan. En dan volgt het vergelijken. Als ze DNA van de ouders hebben, kunnen ze gaan matchen en krijgen we een certificaat van “genetische analyse” als ze de afstamming hebben kunnen controleren. En dan kan het input werk voor mij beginnen.
Verder kreeg ik ook de andere labo’s te zien waar ze op dat moment analyses aan het doen waren op peren. Kleurrijke bedoening! En Sjoerd werd alleen maar enthousiaster bij het zien van die kleurensets, het was aandoenlijk om te zien met welke passie hij sprak over zijn werk. Van zijn collega’s kreeg ik nog extra informatie over clusters en chromosomen. Heerlijke vakidioten!
Toen we aan de stockage ruimte kwamen met het archief van de stalen, viel mijn mond letterlijk open. Je houdt het niet voor mogelijk hoeveel materiaal daar aanwezig is. Allemaal manueel gelabeld en geklasseerd per diersoort, per plantensoort, per micro-organisme, per jaar. En dat allemaal door slechts 60 mensen, heel impressionant! Ook hun digitale database is ongelooflijk uitgebreid. Ik hoop voor hen dat ze een goed back up systeem hebben.
Het anderhalf uur bezoek is voorbij gevlogen, jammer dat ik weer door moest maar met zoveel input en indrukken ook een heel klein beetje slimmer. En als ik nu een certificaat binnenkrijg, weet ik hoeveel werk erachter zit, het maakt het allemaal nog interessanter en boeiender.
Geniet nog mee van de foto’s!
